Wirtualna koncepcja człowieka sukcesu – codzienność – rzeczywistość szkolna

Autor: Magdalena Kolber
Rok: 2016
Numer: 2
Strony: 78-87
DOI: 10.34767/PP.2016.02.05

Abstrakt

Celem artykułu jest ukazanie związku pomiędzy propagowanym przez media wizerunkiem człowieka sukcesu – młodym, atrakcyjnym, spełnionym osobiście i zawodowo – a jakością jego życia. Część pierwsza pokazuje, w jaki sposób człowiek sukcesu prezentowany jest w mediach, oraz omawia, jaki wpływ na jego życie codzienne wywiera ów wizerunek. Część druga streszcza wyniki badań dotyczące zdrowia psychicznego polskiej młodzieży. Ostatnia część przedstawia rozważania na temat tego, jak szkoła mogłaby przygotować młodych ludzi do funkcjonowania we współczesnej rzeczywistości.

Słowa kluczowe

Bibliografia

Bańko M. (red.) (2002). Inny słownik języka polskiego. Warszawa: PWN.

Bauman Z. (2011). 44 listy ze świata płynnej nowoczesności. Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Białek B. (2013). Po co polskiej szkole medytacja. Psychologia w Szkole, 4(40), 107-116.

Bogunia-Borowska M. (2006). Bohaterowie medialnej rzeczywistości filmów dla dzieci. Na przykładzie Boba Budowniczego i Marty oraz innych współczesnych bohaterów dziecięcych. W: M. Bogunia-Borowska (red.), Dziecko w świecie mediów i konsumpcji. Kraków: Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Buckingham M., Cliford D.O. (2001). Now, discover your strengths. London: „Pocket Books”.

Buss D.M. (2000). The Evolution of Happiness. American Psychologist, 55(1), 15-23.

Carr A. (2004). Psychologia pozytywna. Poznań: Wyd. „Zysk i S-ka”.

CBOS Polska szkoła AD 2014 (2014). CBOS. Zaczerpnięte 27 listopada 2014. Strona internetowa http://www.cbos.pl/SPISKOM.POL/2014/K_093_14.PDF.

Chwin S. (2001). Tyrania optymizmu. Plus-Minus, 28.

Ciżkowicz B. (2009). Wyuczona bezradność młodzieży. Bydgoszcz: Wyd. UKW.

Csíkszentmihályi M. (1996). Przepływ. Psychologia optymalnego doświadczenia. Warszawa: Wyd. Studio „Emka”.

Czapiński J. (2004). Psychologiczne teorie szczęścia. W: J. Czapiński (red.), Psychologia pozytywna. Nauka o szczęściu, zdrowiu, sile i cnotach człowieka. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.

Czas wolny Polaków. (2010). CBOS. Zaczerpnięte 27 listopada 2014. Strona internetowa http://www.cbos.pl/SPI-SKOM.POL/2010/K_133_10.PDF.

Filipiak E. (2012). Rozwijanie zdolności uczenia się. Z Wygotskim i Brunerem w tle. Sopot: GWP.

Fortuna P. (2013). Pozytywna psychologia porażki. Sopot: GWP.

Gołębniak B.D. Wykład wygłoszony na Sesji Doktorantów Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego dnia 16 czerwca 2014 roku.

Grzeszczyk E. (2003). Sukces: amerykańskie wzory – polskie realia. Warszawa: Wyd. IFiS PAN.

Guz S. (2008). Nauka szkolna źródłem lęku dzieci. W: S. Guz (red.), Dziecko a zagrożenia współczesnego świata. Lublin: Wyd. Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Hamer H. (2014). W pogoni za sukcesem. Psychologia w Szkole, 4(45), 80-81.

Hejnicka-Bezwińska T. (2008). Pedagogika ogólna. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.

Kenrick D.T., Gutierres S.E. i Goldberg L. (1989). Influence of erotica on ratings of strangers and mates. Journal of Experimental Social Psychology, 25, 159-167.

Kolb D. (1984). Experimental learning: Experience as a Source of Learning and Development. New Jersey: Prentice Hall.

Kołakowski L. (2009). Mini wykłady o maxi sprawach. Kraków: Wyd. Znak.

Kozielecki J. (2010). Moje wzloty i upadki. Autobiografia z psychologią w tle. Gdańsk: GWP.

Kozłowski W. (2012). Motywacja samoistna a strategie uczenia się. Warszawa: IBE.

Łukaszewski D. (2014). Bądźcie piękni i nie lękajcie się, Charaktery, 7(210), 18-27.

Marszałek L. (2008). Kult bogactwa i sukcesu a prostytucja nieletnich. W: S. Guz (red.), Dziecko a zagrożenia współczesnego świata. Lublin: Wyd. Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Melosik M. (2000). Ponowoczesność: między globalizmem, amerykanizacją i fundamentalizmem. W: R. Leppert (red.), Edukacja w świecie współczesnym. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Melosik Z. (2006). Kultura popularna jako czynnik socjalizacji. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. T. 2. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.

Myers D.G. (2001). The American paradox: Spiritual Hunger in an age of plenty. New Haven: Yale Nota Bene & Yale University Press.

Polska szkoła niszczy dzieci. (2013). Rzeczpospolita. Zaczerpnięte 27 listopada 2014. Strona internetowa http://www.rp.pl/artykul/1044039.html.

Seligman M. (2004). Psychologia pozytywna. W: J. Czapiński (red.), Psychologia pozytywna. Nauka o szczęściu, zdrowiu, sile i cnotach człowieka. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.

Sitarczyk M. (2008). Interakcja dziecko-telewizja w ocenie dzieci, rodziców i nauczycieli. W: S. Guz (red.), Dziecko a zagrożenia współczesnego świata. Lublin: Wyd. Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Szafraniec K. Raport Młodzi 2011. (2011). Zaczerpnięte 10 listopada 2014. Strona internetowa http://www.obserwatoriumkultury.pl/files/study/raport_modzi_2011_copy2.pdf.

Szarota P. (2012). Uśmiech. Instrukcja obsługi. Gdańsk: GWP.

Szkudlarek T. (2009). Media. Szkic z filozofii i pedagogiki dystansu. Kraków: Wyd. „Impuls”.

Śliwerski B. (2010). Myśleć jak pedagog. Sopot: GWP.

Wysocka E. (2014). Kto nam dał skrzydła? O młodym pokoleniu: „wielkich nadziei” i „wielkich rozczarowań” (drogowskazy). Wykład wygłoszony dla studentów Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego dnia 27 października 2014 roku.

Zorraquino J. (2002). Depresja u dzieci i młodzieży. Kraków: Wyd. eSPe.