Wprowadzenie do zagadnień pedagogiki drogi. Perspektywa społeczno-pedagogiczna
Rok: 2019
Numer: 1
Strony: 68-78
DOI: 10.34767/PP.2019.01.06
Abstrakt
Propozycja niniejszych rozważań odnosi się do zagadnień związanych z przygotowaniem człowieka do uczestnictwa w ruchu drogowym. Rozważania są prowadzone z perspektywy pedagogiki społecznej. Ich fundamentem jest kategoria wychowania do odpowiedzialnego i racjonalnego korzystania z różnorodnych form, typów i sposobów transportu drogowego. Dotyczy to zarówno drogi lądowej, morskiej, jak i powietrznej. We wprowadzeniu do rozważań zarysowana jest ogólna koncepcja pedagogiki drogi. Dziedzina ta jest wpisana w obszar pedagogiki społecznej będącej subdyscypliną pedagogiki.
Słowa kluczowe
Bibliografia
Cichosz M. (2006). Pedagogika społeczna w Polsce w latach 1945-2005. Rozwój – obszary refleksji i badań – koncepcje. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Ciczkowski W. (2006). Ewolucja zadań polskiej pedagogiki społecznej. W: S. Kawula (red.), Pedagogika społeczna: dokonania – aktualność – perspektywy (s. 49-61). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Fukuyama F. (2004). Koniec człowieka. Konsekwencje rewolucji biotechnologicznej. Przeł. B. Pietrzyk. Kraków: Wydawnictwo ZNAK.
Kawula S. (2006). Etapy rozwoju pedagogiki społecznej. W: S. Kawula (red.), Pedagogika społeczna: dokonania – aktualność – perspektywy (s. 25-27). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Kwieciński Z., Śliwerski B. (red.) (2014). Pedagogika. Podręcznik akademicki, t. 1; t. 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Lepalczyk I. (1995). Geneza i rozwój pedagogiki społecznej. W: T. Pilch, I. Lepalczyk (red.), Pedagogika społeczna (s. 7-32). Warszawa: Wydawnictwo Żak.
Radlińska H. (1908). Z zagadnień pedagogiki społecznej. Muzeum, t. 2, z. 2, cz. 5, s. 52-63.
Radlińska H. (1910). W sprawie polskiego dorobku wychowawczego. Przewodnik Oświatowy, 10(1) 25 i n.
Radlińska H. (1935). Stosunek wychowawcy do środowiska społecznego. Szkice z pedagogiki społecznej. Warszawa: Nasza Księgarnia, sp. akc. Związku Nauczycielstwa Polskiego.
Radlińska H. (1961). Pedagogika społeczna. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Radlińska H. (1964). Z dziejów pracy społecznej i oświatowej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Radlińska H. (1979). Oświata i kultura wsi polskiej. Wybór pism. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza.
Śliwerski B. (2015a). O zakresie i sposobie odczytania Heleny Radlińskiej przez Lecha Witkowskiego, jako współczesnego filozofa edukacji. Pedagogika społeczna, 1(55), 155-179.
Śliwerski B. (2015b). Współczesne teorie i nurty wychowania. Wyd. IX zmienione. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Śliwerski B. (red.) (2006). Pedagogika. Podstawy nauk o wychowaniu. T. 1. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Toffler A., Toffler H. (2006). Revolutionary Wealth. New York: Knopf Doubleday Publishing Group.
Witkowski L. (2014). Niewidzialne środowisko. Pedagogika kompletna Heleny Radlińskiej jako krytyczna ekologia idei, umysłu i wychowania. O miejscu pedagogiki w przełomie dwoistości w humanistyce. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.