Filozofia na studiach pedagogicznych

Abstrakt

Współczesny pedagog nie może być pozbawiony wyobraźni; nie może być pozbawiony ciekawości świata, ambicji jego sensownego ogarnięcia oraz marzeń o jego zmienianiu (ulepszaniu). Współczesny pedagog powinien więc być solidnie przygotowany do zawodu. W realizacji tak ambitnego programu – ale jedynie wartego gry z uwagi na dobro człowieka – na studiach pedagogicznych z pomocą przychodzi filozofia. Rola filozofii na studiach pedagogicznych jest zatem doniosła. Najpierw rozbudza ciekawość i zmusza do myślenia. Dalej jawi się jako intelektualna osnowa kultury, w tym edukacji. Jednocześnie filozofia, ze swoimi ideami, stanowi niezbywalną podstawę edukacji. To filozofia m.in. proponuje różne koncepcje antropologiczne, od których ostatecznie zależy kształt edukacji. Przesłanki filozofii wychowania dla teorii i praktyki pedagogicznej są nie do przecenienia.

Słowa kluczowe

Bibliografia

Gadacz T. (2010). Nie ma szczęścia bez myślenia, wywiad J. Żakowskiego. W: „Niezbędnik inteligenta”, wyd. spec. Polityka nr 6, s. 126-132.

Gutek G (2007). Filozofia dla pedagogów. Gdańsk: GWP.

Homplewicz J. (1996). Etyka pedagogiczna. Rzeszów: Wydawnictwo WSP.

Jedynak B., Jedynak S., Krusiński L. (2010). Filozofia i wychowanie. Lublin: Wydawnictwo UMCS.

Kołakowski L. (2009). Czas ciekawy. Czas niespokojny. Cz. II. Rozmawia Z. Mentzel. Kraków: Znak.

Krasnodębski M. (2011). Zarys dziejów ateńskiej historii wychowania. Warszawa: Difin/Engram.

Lewowicki T. (2003). Filozofia i pedagogika. Tradycja i współczesność związków inspirujących teorię i praktykę edukacyjną. W: M. Dudzikowa (red.) Colloquia Communia. Filozofia pedagogice, pedagogika filozofii. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, s. 17-24.

Nowak M. (1999). Podstawy pedagogiki otwartej. Lublin: RW KUL.

Onfray M. (2010). Antypodręcznik filozofii. Warszawa: Wydawnictwo Czarna Owca.

Pobojewska A. (2002). Dociekania filozoficzne a propedeutyka filozofii. Nauczanie w filozofii w szkolnictwie średnim. W: E. Piotrowska, J. Wiśniewski (red.) Dydaktyka filozofii. Doświadczenia – dylematy – osiągnięcia (s. 133-143). Poznań: Wydawnictwo Humaniora.

Sawczuk W. (red.) (2007). Po co etyka pedagogom? Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.

Sośnicki K. (1963). Rozwój pedagogiki zachodniej na przełomie XIX i XX w. Warszawa: PZWS.

Swieżawski S. (1993). Etos historyka filozofii. W: tenże, Istnienie i tajemnica (s. 257-266). Lublin: RW KUL.

Szczęsny W.W. (1998). Propedeutyka filozofii dla pedagogów. Toruń – Płock: Wydawnictwo Adam Marszałek.

Sztobryn S. (2003). Pedagogika i filozofia – wzajemne relacje. Stanowisko pedagogów okresu międzywojennego w świetle literatury czasopiśmienniczej. W: M. Dudzikowa (red.) Colloquia Communia. Filozofia pedagogice, pedagogika filozofii (s. 25-39). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.

Sztobryn S. (2011). Filozofia vychovy w Polsku v 20. storoci. W: B. Kudlácˇova, S. Sztobryn (red.) Kontexty filozofie vychovy w historickej a sucasnej perspektive (s. 106-121). Trnav: TUvT.

Wendland Z. (2003). Historia filozofii. Od szkoły jońskiej do końca XX wieku. Warszawa: Wydawnictwo SGGW.

Wiatrowski Z. (2007). Etyka zawodowa – ważny wyznacznik jakości działalności pedagogicznej. W: W. Sawczuk (red.) Po co etyka pedagogom? (s. 80-90). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.

Witkowski L., Jaworska-Witkowska M. (2010). Pedagogika filozoficzna: relacje między pedagogiką, filozofią i humanistyką a edukacją, kulturą i życiem społecznym. W: B. Śliwerski (red.) Pedagogika. Subdyscypliny i dziedziny wiedzy o edukacji (s. 1-44). Gdańsk: GWP.

Woleński J., Hartman J. (2008). Wiedza o etyce. Warszawa – Bielsko-Biała: ParkEdukacja.

Żarnecka-Biały E. (2006). Mała logika. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.