Czasopismo wydawane pod patronatem Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN
Numer 2 / 2013

Kary cielesne w kontekście paradygmatycznego przejścia w ujęciu celu wychowania

Autor: Emilia Wasilewska
Rok: 2013
Numer: 2
Strony: 33-41
DOI: 10.34767/PP.2013.02.03

Abstrakt

Celem podjętych rozważań będzie próba przeprowadzenia teoretycznej analizy uzasadnienia zakazu stosowania kar cielesnych wobec dziecka w praktyce wychowawczej rodziny. Z perspektywy teorii wychowania punktem wyjścia rozważań są humanistyczne i behawioralne źródła definiowania wychowania oraz ich metodologiczne konsekwencje. Prezentacja problemu służy zwiększeniu pedagogicznej świadomości społecznej oraz wzbudzeniu refleksji i wywołaniu dyskusji w środowisku pedagogicznym, podkreślając tym samym znaczenie formułowania celów działań podejmowanych w środowisku rodzinnym przez profesjonalistów w kierunku pedagogizacji.

Słowa kluczowe

badania kary cielesne metodologia badań teoria wychowania wychowanie autorytarne

Bibliografia

Arendt H. (1993). Korzenie totalitaryzmu. Warszawa: Niezależna Oficyna Wydawnicza.

Combs A. W., Popham W. J., Hosford Ph. L. (1977). Behaviorism and humanism. A synthesis?, Educational leadership, October, vol. 35 (1).

Górniewicz J. (2008). Teoria wychowania (wybrane problemy). Olsztyn: Olsztyńska Szkoła Wyższa im. Józefa Rusieckiego.

Jarosz E. (2010). Wstęp. Chowanna, t. 1 (34).

Kamińska M. (2012). Kocham, nie biję? — o zagrożeniu praw dziecka w rodzinie. Nowa Szkoła, nr 10, 3-4.

Konarzewski K., Szymańczak M. (red.) (1988). Kiedy dziecko mówi nie. Warszawa: Nasza Księgarnia.

Konarzewski K. (2000). Jak uprawiać badania oświatowe. Metodologia praktyczna. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne S.A.

Kosiorek M. (2007). Pedagogika autorytarna. Geneza, modele, przemiany. Kraków: Impuls.

Kuczok W. (2003). Gnój. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B.

Miller A. (2007). Zniewolone dzieciństwo: ukryte źródło tyranii. Poznań: Media Rodzina, Harbor Point Sp. z o. o.

Palka S. (2000). Humanistyczne podejście w badaniach pedagogicznych i praktyce pedagogicznej. W: D. Kubinowski, M. Nowak (red.) Metodologia pedagogiki zorientowanej humanistycznie. Kraków: Impuls.

Paulston R. G. (2000). Pedagogika porównawcza jako pole nakreślania konceptualnych map teorii paradygmatów. W: Z. Kwieciński (red.) Alternatywy myślenia o/dla edukacji. Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.

Sajkowska M. (2010). Myślałam, że mi serce pęknie. Chowanna, t. 1 (34).

Sikorska M. (2009). Nowy ojciec, nowa matka, nowe dziecko. O nowym układzie sił w polskich rodzinach. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.

Sławiński S. (1991). Spór o wychowanie w posłuszeństwie. Warszawa: Agencja Wydawnicza TFD.

Śliwerski B. (2000). Antypedagogika. W: T. Szkudlarek, B. Śliwerski (red.) Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.

Tyszkowa M. (1985). Rozwój dziecka w rodzinie i poza nią. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Urbaniak-Zając D. (2013). Konsekwencje podporządkowania się nauk społecznych pozytywistycznemu modelowi nauki. W: E. Kos, D. Urbaniak-Zając (red.) Badania jakościowe w pedagogice. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.