Edukacja jako nośnik doświadczenia pedagogicznego w kontekście kreacji podmiotu pedagogicznego. Próba ustanowienia postpedagogiki

Abstrakt

Celem tego artykułu jest próba opisania istoczenia się pedagogicznego podmiotu na podstawie doświadczenia pedagogicznego. Podstawowe zasady pedagogicznego myślenia i działania stają się siłą motywacyjną przetwarzającą informacje systemu edukacyjnego w edukacyjne działanie, które jako nośnik wychowania i kształcenia umożliwiają jaźni wejście z nimi w relacje. W ten sposób kreacja tej relacji okazuje się źródłem istnienia podmiotu pedagogicznego i jego mocy sprawczej. Samo użycie kluczowych pojęć pedagogiki dla kreacji pedagogicznego podmiotu w swojej ucieleśnionej formie i sposób traktowania podmiotu jest, przy tej okazji, próbą ustanowienia postpedagogiki.

Słowa kluczowe

Bibliografia

Althusser L. (1989). W odpowiedzi Johnowi Lewisowi, tłum. A. Staroń. Warszawa: Almapress.

Archer M.S. (2013). Człowieczeństwo. Problem sprawstwa, tłum. A. Dziuban. Kraków: NOMOS.

Banaszak G., Kmita J. (1994). Społeczno-regulacyjna koncepcja kultury. Warszawa: Instytut Kultury.

Benner D. (2015). Pedagogika ogólna: Wprowadzenie do myślenia i działania pedagogicznego w ujęciu systemowym i historyczno-problemowym, tłum. D. Stępkowski. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Butler J. (1997). The Psychic Life of Power: Theories in Subjection. Stanford: Stanford University Press.

Eco E. (2009). Szaleństwo katalogowania, tłum. T. Kwiecień. Poznań: Rebis.

Foucault M. (1998a). Podmiot i władza, tłum. J. Zychowicz, Lewą Nogą, 10.

Foucault M. (1998b). Nadzorować i karać. Narodziny więzienia, tłum. T. Komendant. Warszawa: Wydawnictwo Fundacja Aletheia.

Heidegger M. (1994). Bycie i czas, tłum. B. Baran. Warszawa: PWN.

Kant I. (1999). O pedagogice, tłum. D. Sztobryn. Łódź: Dajas.

Kmita J. (2007). Konieczne serio ironisty. O przekształcaniu się problemów filozoficznych w kulturoznawcze. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

Kowalska M. (2001). Dialektyka podmiotu. W: J. Migasiński (red.), Podmiotowość i tożsamość. Warszawa: Wydawnictwo Wydziału Filozofii i Socjologii UJ.

Kwieciński Z. (1996). Dziesięciościan edukacji (składniki i aspekty – potrzeba całościowego ujęcia. W: T. Jaworska, R. Leppert (red.), Wprowadzenie do pedagogiki – wybór tekstów. Kraków: Impuls.

Męczkowska A., Podmiot i pedagogika. Od oświeceniowej utopii ku pokrytycznej dekonstrukcji. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP.

Paulston R.G., Liebman M. (1993). APS conceptual mapping project. Rechearch Raport, 2.

Schmitz H. (2015). Nowa fenomenologia. Krótkie wprowadzenie, tłum. A. Przyłębski. Warszawa: Wydawnictwo Aletheia.

Schulz R. (2015). Szkice z pedagogiki ogólnej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.

Szołtysek A.E. (2013). Filozofia edukacji. Kształtowanie umysłu. Kraków: Impuls.

Śliwerski B. (2012). Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości, wyd. 2 popr. Kraków: Impuls.

Tatarkiewicz W. (2012). Dzieje sześciu pojęć. Warszawa: PWN.

Taylor Ch. (2001). Źródła podmiotowości. Narodziny tożsamości nowoczesnej, tłum. zbiorowe. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.