Funkcjonowanie dziecka z zespołem Aspergera w szkole ogólnodostępnej – studium przypadku
Abstrakt
Artykuł prezentuje indywidualny przypadek ucznia – dziecka z zespołem Aspergera. Pojęcie to odnosi się zwykle do osób o przeciętnej inteligencji i dobrych umiejętnościach językowych. Zespół Aspergera czy autyzm wysokofunkcjonujący nie jest jednostką diagnostyczną, ale terminem jeszcze używanym przez część lekarzy, psychologów, pedagogów. Obecnie uznaje się, że nie ma praktycznie żadnej różnicy między zespołem Aspergera a autyzmem osób wysokofunkcjonujących i oba terminy mogą być w praktyce klinicznej używane zamiennie. W tekście poruszane są również zagadnienia dotyczące zainteresowań i ograniczeń osób z ZA.
Słowa kluczowe
Bibliografia
Bashe P.R., Kirby B.L. (2001). The OASIS guide to Asperger syndrome, advice, support, insights and inspiration. New York: Crown Publishers.
DSM-10, 5 Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych – X rewizja, t. I, 2008.
Frith U. (2005). Autyzm i Zespół Apsergera. Przeł. E. Godlewska. Warszawa: Wydawnictwo PZWL.
Grandin T., Duffy K. (2008). Developing Talents: Careers for Individuals with Asperger Syndrome and High-Functioning Autism. Shawnee: AAPC Publishing.
Kłoda M., Pomorska K. (2016). Uczeń z Zespołem Aspergera w szkole ogólnodostępnej. Warszawa: Ośrodek Rozwoju Edukacji.
Ministerstwo Edukacji Narodowej (2010). Jak organizować edukację uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi? Przewodnik. Warszawa: Fundacja Fundusz Współpracy.
Nikodemska J. (2019). Mimo ciężkiego autyzmu pokazała światu swój geniusz. „Moj umysł działa jak internetowa wyszukiwarka”. Zaczerpnięte 1 marca 2019. Strona internetowa https://www.focus.pl/artykul/temple-grandin-mysle-jak-zwierze
Ozonoff S., Dawson G., McPortland J.C. (2015). Wysokofunkcjonujące dzieci ze spektrum autyzmu. Przeł. A. Haduła. Krakow: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Rynkiewicz A. (2009). Zespół Aspergera. Inny mozg. Inny umysł. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia.