Dobry z zachowania
Rok: 2020
Numer: 2
Strony: 351-357
DOI: 10.34767/PP.2020.02.23
Abstrakt
Tekst jest refleksją nad szkołą jako instytucją oceniającą ucznia, również jego zachowanie. Regulaminy oceniania zachowania, niejednokrotnie pełne absurdów, odsłaniają słabość narzędzia, jakim jest ocena zachowania. Postawione w tekście pytanie: jakie warunki musiałyby być spełnione, żeby ocena ta naprawdę służyła rozwojowi ucznia, znajduje odpowiedź w przytoczonym jako przykład wartościowego rozwiązania programie zmiany szkoły opartym na samoocenie.
Słowa kluczowe
Bibliografia
Dudzikowa M., Jaskulska S., Wawrzyniak-Beszterda R. i in. (2011). Kapitał społeczny w szkołach rożnego szczebla. Diagnoza i uwarunkowania. Krakow: Oficyna Wydawnicza IMPULS.
Jaskulska S. (2009). Ocena zachowania w doświadczeniach gimnazjalistów. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Jaskulska S. (2005). Ocenianie zachowania uczniów na stopień. Szkolna obsesja porządku w świetle matematycznej teorii chaosu. Podstawy Edukacji, 8, 187–197.
Jaskulska S. (2015). Do tablicy! Ocenianie szkolne jako komunikacja nauczyciela z uczniem. W: H. Kwiatkowska (red.), Uczłowieczyć komunikację. Nauczyciel wobec ucznia w przestrzeni szkolnej (s. 428–439). Krakow: Oficyna Wydawnicza IMPULS.
MacBeath J., Schratz M., Meuret D., Jakobsen L. (2003). Czy nasza szkoła jest dobra?. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
Wawrzyniak-Beszterda R. (2019). Kapitał społeczny szkoły. Z doświadczeń biograficznych nauczycieli. Studium przypadków. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.