Gdy dziecko moczy się w nocy. Analiza wypowiedzi opublikowanych na forach Internetowych
Rok: 2022
Numer: 1
Strony: 143-159
DOI: 10.34767/PP.2022.01.08
Abstrakt
Moczenie nocne, inaczej enureza, jest powszechnie definiowane jako mimowolne oddawanie moczu podczas snu przez dziecko, które – pomimo wieku – nie opanowało jeszcze umiejętności kontroli mikcji. Uważa się je za najczęstszy problem urologiczny okresu dzieciństwa i wczesnej adolescencji, wpływający na wiele obszarów funkcjonowania dotkniętej nim osoby, a więc na jej zdrowie somatyczne, rozwój poznawczy, społeczny i emocjonalny. Na początku artykułu autorka przedstawia ogólną charakterystykę moczenia nocnego – w aspekcie medycznym i egzystencjalnym. Następnie poddaje oglądowi wypowiedzi opublikowane na internetowych forach dyskusyjnych, poświęconych enurezie. Ich twórcami są najczęściej dorośli członkowie rodzin moczących się dzieci. Przedmiotem zainteresowania autorki jest zarówno forma, jak i treść owych przekazów. Obrana przez nią metoda badawcza jest w literaturze przedmiotu określana jako interpretacyjna lub rozumiejąca. Dokonana analiza prowadzi do wniosku, że doświadczenie moczenia nocnego u dziecka jest przez internautów ujmowane w charakterze krytycznego wydarzenia życiowego. Jednocześnie przybierają oni wobec niego postawę ofensywną i proaktywną. Ich obecność na cyberforach odgrywa ważną rolę w procesie radzenia sobie z kryzysem: sprzyja wymianie wiedzy, informacji oraz stanowi źródło podtrzymania w obliczu życiowej trudności.
Słowa kluczowe
Bibliografia
Bauman Z. (2008). Płynna nowoczesność. Przeł. T. Kunz. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Bidacha M. i Cierpka A. (2011). Tożsamość narracyjna a choroba nowotworowa. Historie życia osób chorych na szpiczaka mnogiego. W: M. Straś-Romanowska, B. Bartosz i M. Żurko (red.), Psychologia małych i wielkich narracji. Warszawa: Wydawnictwo „Eneteia”.
Boruszkowska I. (2016). Autopatografia. Autobiografia, 2, 125–135.
Brach-Czaina J. (1997). Wstęp. W: tejże (red.), Od kobiety do mężczyzny i z powrotem: rozważania o płci w kulturze. Białystok: Wydawnictwo „Trans Humana”.
Butler R.J. i Holland Ph. (2000). The three systems: A conceptual way of understanding nocturnal enuresis. Scandinavian Journal of Urology and Nephrology, 34, 270–277.
Byczkowska-Owczarek D. (2014). Zastosowanie autoetnografii analitycznej w badaniu społecznych aspektów doświadczania choroby. Przegląd Socjologii Jakościowej, 10(3), 184–201.
Caldwell H.Y.P., Deshpande A.V. i Von Gontard A. (2013). Management of nocturnal enuresis. BMJ, 347, 1–6.
Chandra M. (1998). Nocturnal enuresis in children. Current Opinion in Pediatrics, 10(2), 167–173.
Foucault M. (1998). Nadzorować i karać. Narodziny więzienia. Przeł. T. Komendant. Warszawa: Wydawnictwo „Aletheia”.
Frank A.W. (2000). Illness and autobiographical work: Dialogue as narrative destabilization. Qualitative Sociology, 23(1), 135–156.
Frank A.W. (2013). The wounded storyteller: Body, illness, and ethics. London: University of Chicago Press.
Galea M., Sciberras Ch. i Galea K. (2016). The management of nocturnal enuresis in children. The Journal of the Malta College of Family Doctors, 5(1), 6–8.
Jarzębińska A. (2015). Internetowe forum dyskusyjne jako źródło społecznego wsparcia rodziców (w sytuacji wady letalnej płodu). W: M. Piorunek (red.), Dymensje poradnictwa i wsparcia społecznego w perspektywie interdyscyplinarnej. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Kawula S. (1996). Wsparcie społeczne – kluczowy wymiar pedagogiki społecznej. Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze, 1, 6–7.
Królikowska A. (2006). Pomocna dłoń w cyberprzestrzeni. Poszukiwanie pomocy i formy jej udzielania w Internecie. W: D. Batorski, M. Marody i A. Nowak (red.), Społeczna przestrzeń Internetu. Warszawa: Wydawnictwo SWPS Academica.
Nevéus T. (2009). Diagnosis and management of nocturnal enuresis. Current Opinion in Pediatrics, 21(2), 199–202.
Nevéus T (2011). Nocturnal enuresis – theoretic background and practical guidelines. Pediatric Nephrology, 26(8), 1207–1214.
Nevéus T. (2017). Pathogenesis of enuresis: Towards a new understanding. International Journal of Urology, 24, 174–182.
Shusterman R. (2012). Thinking through the body: Essays in somaesthetics. Cam[1]bridge – New York: Cambridge University Press.
Straś-Romanowska M. (2011). Psychologia wobec małych i wielkich narracji. W: M. Straś-Romanowska, B. Bartosz i M. Żurko (red.), Psychologia małych i wielkich narracji. Warszawa: Wydawnictwo „Eneteia”.
Telka L. (2007). Przykład aplikacji analizy instytucjonalnej: zmiany w przestrzeni społecznej placówki. W: E. Marynowicz-Hetka (red.), Pedagogika społeczna. Podręcznik akademicki. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Tkaczyk M., Maternik M., Apoznański W. i Baka-Ostrowska M. (2012). Moczenie nocne u dzieci – racjonalne postępowanie w podstawowej opiece zdrowotnej. Część 1. Diagnostyka. Family Medicine & Primary Care Review, 14(2), 291–296.
Trzópek J. (2013). Na tropach podmiotu. Między filozoficznym a empirycznym ujęciem podmiotowości. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Vigarello G. (2012). Historia czystości i brudu. Higiena ciała od średniowiecza. Przeł. B. Szwarcman-Czarnota. Warszawa: Wydawnictwo „Aletheia”.
Walter N. (2016). Internetowe wsparcie społeczne. Studium socjopedagogiczne. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.