Muzeum jako miejsce uczenia się i doświadczenia. Z inspiracji strukturalnych w dydaktyce Kazimierza Sośnickiego
Rok: 2018
Numer: 2
Strony: 64-79
DOI: 10.34767/PP.2018.02.05
Abstrakt
Tekst jest poświęcony analizie działania współczesnego muzeum i zachodzących w nim procesów. Strukturalistyczne wątki obecne w dydaktyce Kazimierza Sośnickiego posłużyły jako tło teoretyczne dla ukazania złożoności instytucji muzeum, jego wieloparadygmatyczności oraz zróżnicowania oferty programowej i edukacyjnej. Na wybranych przykładach ukazano możliwość zastosowania podejścia strukturalnego do analizy wybranych elementów obecnych w doświadczeniu i uczeniu się w muzeach
Słowa kluczowe
Bibliografia
Abriszewski K. (2010). Wstęp. W: B. Latour, Splatając na nowo to co społeczne. Wprowadzenie do teorii aktora-sieci. Kraków: Wydawnictwo TAiWPN UNIVERSITAS.
Abriszewski K. (2007). Teoria Aktora-Sieci Bruno Latoura. Teksty Drugie, 1-2, Instytut Badań Literackich PAN, Centrum Humanistyki Cyfrowej, odczyt 3 listopada 2017.
Alexander E.P. (1996). Museums in Motion. An Introduction to the History and Functions of Museums. Walnut Creek: AltaMira Press.
Kruk J. (2008). Doświadczenie, reprezentacja i działanie wśród rzeczy i przedmiotów. Projektowanie edukacyjne. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.
Falk J., Dierking L. (1995). Public Institutions for Personal Learning. Washington: American Assotiation of Musseums.
Hammersley M., Atkinson P. (2010). Metody badań terenowych. Poznań: Wydawnictwo Zysk i Ska.
Hein G. (1998). Learning in the Museum. London: Routledge.
ICOM Poland, ICOM i muzealizacja świata. Zaczerpnięte 2 listopada 2017. Strona internetowa: http://network.icom.museum/icom-poland/
Karwasz G., Kruk J. (2012). Idee i realizacje dydaktyki interaktywnej – wystawy, muzea i centra nauki. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Kluszczyński R. (2010). Sztuka Interaktywna. Od dzieła – instrumentu do interaktywnego spektaklu. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
Latour B. (2010). Splatając na nowo to, co społeczne. Wprowadzenie do teorii aktora-sieci. Przeł. A. Derra, K. Abriszewski. Kraków: Wydawnictwo TAiWPN UNIVERSITAS.
Lévi-Strauss C. (1993). Spojrzenie z oddali. Przeł. W. Grojewski i in. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Piotrowski P. (2011). Muzeum Krytyczne. Poznań: Wydawnictwo Rebis.
Rubacha K. (2011). Metodologia badań nad edukacją. Warszawa: Wydawnictwo Łośgraf.
Sośnicki K. (1959). Dydaktyka ogólna. Wrocław: Zakład Narodowy im Ossolińskich.
Sośnicki K. (1963). Poradnik dydaktyczny. Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych.
Sośnicki K. (1971). Strukturalizm. Ruch Pedagogiczny, 1, 678-687.
Siemieniecki B. (2009). Współczesne odniesienia koncepcji strukturalizmu w kształceniu. W: B. Siemieniecki (red.), Współczesne odniesienia edukacyjne do pedagogiki Kazimierza Sośnickiego (s. 65-68). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Wenta K. (2009). Trwałe wartości poznawcze i utylitarne w dydaktyce ogólnej Kazimierza Sośnickiego. W: B. Siemieniecki (red.), Współczesne odniesienia edukacyjne do pedagogiki Kazimierza Sośnickiego. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.