Czasopismo wydawane pod patronatem Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN
Numer 1 / 2015

Twórcze i refleksyjne kształcenie pedagogów

Autor: Anna Perkowska-Klejman
Rok: 2015
Numer: 1
Strony: 303-316
DOI: 10.34767/PP.2015.01.24

Abstrakt

Celem artykułu jest przedstawienie zagadnień związanych z refleksyjnym paradygmatem kształcenia nauczycieli. Autorka na początku przybliża kategorię twórczości i refleksyjności, a następnie odnosi je do współczesnych standardów kształcenia pedagogów. W artykule uwypuklona została rola uczelni wyższych w promowaniu twórczości i refleksyjności, a także korzyści dla praktyki edukacyjnej wynikające z kształcenia refleksyjnego.

Słowa kluczowe

kształcenie nauczycieli myślenie krytyczne myślenie twórcze pedagogika edukacji refleksyjność

Bibliografia

Banach C. (2002). Strategia rozwoju edukacji w Polsce do 2020. Konspekt – Pismo Akademii Pedagogicznej w Krakowie, 12. 

Boyer E. (1990). Campus life: In search of community, Carnegie Foundation for the Advancement of Teaching. New Jersey: Princeton.

Brzezińska A. (2004). Budowanie kierunku projektu kierunku studiów: zasady i etapy pracy. W: A. Brzezińska, J. Brzeziński, E. Eliasz, Ewaluacja a jakość kształcenia w szkole wyższej. Warszawa: Wyd. SWPS.

Czerpaniak-Walczak M. (1997). Aspekty i źródła profesjonalnej refleksji nauczyciela. Toruń: Edytor.

Czerpaniak-Walczak M. (2001). Uczenie się czy studiowanie? W: W. Jaskot (red.), Wprowadzenie do pedagogiki szkoły wyższej. Szczecin: Oficyna IN PLUS.

Dewey J. (1988). Jak myślimy? Warszawa: PWN.

Dylak S. (2013). Architektura wiedzy w szkole. Warszawa: Difin.

Ennis R.H. (1993). Critical thinking assessment. Theory into Practice, 32(3), 179-186.

Fullan M. (1991). The Meaning of Educational Change. London: Routledge.

Gołębniak B.D. (1998). Zmiany edukacji nauczycieli. Wiedza – Biegłość – Refleksyjność. Toruń-Poznań: Edytor.

Guilford J.P. (1978). Natura inteligencji człowieka. Warszawa: PWN.

Habermas J. (1971). Knowlege and Human Interests. London: Heinemann.

Habermas J. (1984). The Theory of Communicative Action – Reason and the Rationalisation of Society (Vol I), Boston, MA: Beacon Press.

Habermas J. (1999). Teoria działania komunikacyjnego. T. 1. Warszawa: PWN.

Halpern D.F. (1996). Thought and knowledge: An introduction to critical thinking. New Jersey: Erlbaum Associates.

Illeris K. (2004). Trzy wymiary uczenia się. Wrocław: Wyd. Naukowe DSW.

Kozielecki J. (1992). Myślenie i rozwiązywanie problemów. W: T. Tomaszewski (red.), Psychologia ogólna. Warszawa: PWN.

Kozielecki J. (1997). Transgresja i kultura. Warszawa: Wyd. Akademickie Żak.

Kozielecki J. (2000). Koncepcje psychologiczne człowieka. Warszawa: Wyd. Akademickie Żak.

Krajewska A. (2010). Paradygmat humanistyczny w uniwersyteckim kształceniu pedagogów. W: A. Sajduk, D. Skulicz (red.), Paradygmaty akademickiego kształcenia pedagogów. Kraków: Wyd. UJ.

Kupisiewicz C. (2000). Dydaktyka ogólna. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Graf Punkt.

Kwiatkowska H. (1997). Edukacja nauczycieli. Konteksty – Kategorie – Praktyki. Warszawa: Wyd. IBE.

Kwiatkowska H. (2005). Tożsamość nauczycieli. Między anomią a autonomią. Gdańsk: GWP.

Malewski M. (2001). Edukacja dorosłych w pojęciowym zgiełku. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, 2.

Mezirow J. (1991). Transformative dimensions of adult learning. San Francisco: Jossey-Bass.

Mezirow J. (1990). Fostering Critical Reflection in Adulthood: A Guide to Transformative and Emancipatory Learning. San Francisco: Jossey-Bass.

Mizerek H. (2000). Alternatywne sposoby myślenia o nauczycielu i jego edukacji: pytania do badaczy i edukatorów. W: Z. Kwieciński (red.), Alternatywy myślenia o/dla edukacji. Warszawa: Wyd. IBE.

Mooney R. (1963). A conceptual model for integrating four approaches to the identification of creative talent. W: C.W. Taylor, F. Barron (red.), Scientific creativity: Its recognition and development. New York: Wiley.

Nęcka E. (1987). Proces twórczy i jego ograniczenia. Kraków: Wyd. UJ.

Nęcka E. (2005). Psychologia twórczości. Gdańsk: GWP.

Ochmański M. (red.) (1995). Alternatywne modele kształcenia nauczycieli. Lublin: Wyd. UMCS.

Okoń W. (1996). Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Warszawa: Wyd. Akademickie Żak.

Palka S. (2010). Wiedza w akademickim kształceniu pedagogów. W: A. Sajduk, D. Skulicz (red.), Paradygmaty akademickiego kształcenia pedagogów. Kraków: Wyd. UJ.

Reynolds M. (2011). Critical thinking and systems thinking: towards a critical literacy for systems thinking in practice. W: Ch.P. Horvath, J.M. Forte (red.) Critical Thinking. New York: Nova Science Publishers.

Szymański M.S. (2000). O metodzie projektów. Z historii, teorii i praktyki pewnej metody kształcenia. Warszawa: Wyd. Akademickie Żak.

Wołodźko E. (2003). Rola nauczyciela akademickiego w kształtowaniu samoodpowiedzialności studentów. Pedagogika Szkoły Wyższej, 21.

Zaichner K. (1983). Alternative paradigms of teacher education. Journal of Teacher Education, 34.