Pedagogie stowarzyszeń zwykłych harcerskich i skautowych w świetle ewidencji stowarzyszeń zwykłych. Raport z badań
Rok: 2019
Numer: 1
Strony: 134-154
DOI: 10.34767/PP.2019.01.10
Abstrakt
Ruch harcerski i skautowy na trwałe wpisał się w działalność stowarzyszeń w Polsce. Od 2016 roku ujednolicono system ewidencji stowarzyszeń zwykłych, w tym harcerskich i skautowych, określono również zasady upublicznienia informacji w Biuletynie Informacji Publicznej. Celem tych analiz jest przedstawienie elementów pedagogii harcerskich, skautowych stowarzyszeń zwykłych, które – jak założono – wychodzą poza główny nurt celów formułowanych przez największe organizacje harcerskie i skautowe w Polsce. W raporcie określono liczbę stowarzyszeń zwykłych w Polsce, w tym harcerskich, skautowych i pomocniczych dla nich. Przeanalizowano też ich pedagogie w świetle treści umieszczonych w ewidencjach stowarzyszeń zwykłych w Polsce w latach 2016-2019. Badaniem objęto treści ewidencji stowarzyszeń zwykłych z 380 powiatów i miast na prawach powiatu w Polsce.
Słowa kluczowe
Bibliografia
Biuletyny Informacji Publicznej 380 powiatów i powiatów na prawach powiatu w Polsce. Zaczerpnięte 20.05.2016-18.04.2019. Strona internetowa https://www.bip.gov.pl
Gutek G.L. (2007). Filozofia dla pedagogów. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Hejbudzki M. (2015). Zagadnienie podmiotowości prawnej stowarzyszeń zwykłych. Studia Prawnoustrojowe, 28, 5-20.
Hejnicka-Bezwińska T. (2008). Pedagogika ogólna. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne. Mapa Polski. Zaczerpnięte 5 kwietnia 2019. Strona internetowa https://pqstat.pl/?mod_f=przykladGUS
Rubacha K. (2004). Budowanie teorii pedagogicznych. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika, część 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Rubacha K. (2008). Metodologia badań nad edukacją. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne.
Śliwerski B. (2016). Harcerstwo źródłem pedagogicznej pasji. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.