Czasopismo wydawane pod patronatem Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN
Numer 1 / 2018

Dojrzałość uczniów szkół ponadgimnazjalnych do interakcji z nauczycielami opartych na dialogu i partnerstwie

Autor: Daria Wojtkiewicz
Rok: 2018
Numer: 1
Strony: 196-203
DOI: 10.34767/PP.2018.01.16

Abstrakt

W artykule zaprezentowano wnioski z badań mających na celu ujawnienie działań/wskaźników dojrzałości uczniów pozwalających na wystąpienie ich interakcji z nauczycielami opartych na dialogu i partnerstwie. Pozyskane dane w efekcie przeprowadzonych eksploracji umożliwiły udzielenie odpowiedzi na pytania: 1) Jakie działania uczniów sprzyjają zaistnieniu ich interakcji z nauczycielami opartych na dialogu i partnerstwie? 2) Jakie warunki sprzyjają i/lub powinny być spełnione, by w praktyce edukacyjnej uczniowie przejawiali gotowość do podejmowania interakcji z nauczycielami opartych na partnerstwie i dialogu? Materiał badawczy został zebrany dzięki zastosowaniu badań jakościowych. Posłużyły one poznaniu/rozumieniu interakcji z perspektywy uczniów (dzięki zastosowaniu wywiadów grupowych i indywidualnych) oraz rozpoznaniu odbioru przez nauczycieli ich wzajemnych interakcji z uczniami (w efekcie wykorzystania wywiadów indywidualnych częściowo kierowanych).

Słowa kluczowe

dialog dojrzałość edukacja kompetencje komunikacyjne komunikacja partnerstwo w praktyce edukacyjnej teoria wychowania

Bibliografia

Bakiera L., Stelter Ż. (2017). Leksykon psychologii rozwoju człowieka, t. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Chomczyńska-Rubacha M. (2003). Szkolne środowisko uczenia się. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Guzy-Steinke H. (2007). Między oczekiwaniem a rzeczywistością. Postrzeganie nauczycieli przez gimnazjalistów. Toruń: Wydawnictwo Edukacyjne Akapit.

Jankowska D. (2006). Edukacja nauczycielska w dialogu krokiem ku dialogowi w szkole. W: W.J. Maliszewski (red.), Komunikacja społeczna w edukacji. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.

Krasnodębski Z. (2006). Historia i krytyka. O teorii krytycznej J. Habermasa. W: A. Jasińska-Kania (red.), Habermas J.: Teoria i praktyka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.

Kruger H.H. (2005). Wprowadzenie w teorie i metody badawcze nauk o wychowaniu. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Kubiak-Szymborska E. (2005). Nauczyciele akademiccy – studenci. Między partnerstwem a pozorną stycznością. Bydgoszcz: Wydawnictwo Wers.

Stech K. (2003). Nauczyciel jako twórca relacji wychowawczych. W: L. Sałaciński, W. Thiem (red.), Szanse na sukces w szkole. Zielona Góra: Uniwersytet Zielonogórski.

Szahaj A. (1990). Krytyka, emancypacja, dialog. Jurgen Habermas w poszukiwaniu nowego paradygmatu teorii krytycznej. Warszawa: Universitas.

Szempruch J. (2005). Nauczyciel i uczeń w relacjach podmiotowych. W: W. Grelowska, J. Karbowniczek (red.), Nauczyciel i uczeń we wspólnej przestrzeni edukacyjnej. Częstochowa: Wydawnictwo im. Stanisława Podobińskiego Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie.

Tillmann K.J. (1996). Teorie socjalizacji. Społeczność instytucja upodmiotowienie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Wawrzyniak-Beszterda R. (2002). Doświadczenia komunikacyjne uczniów w czasie lekcji. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.